Biznesmeni italian, Davide Pecorelli ka dhënë një intervistë duke shpjeguar se si inskenoi vdekjen e tij dhe u shfaq pas 8 muajsh pranë një ishulli në Monte Cristo.
Në intervistën për gazetën “La Nazione”, Pecorelli, i cili në Shqipëri prezantohej si ‘Cristiano’ tha se kishte mbetur pa para e pa benzinë dhe gjithçka e bëri sepse e përndiqnin punonjësit dhe kreditorët, ndaj të cilëve kishte borxhe.
Vizita e tij në Shqipëri ishte për të shitur produkte për flokët dhe synonte të përfitonte rreth 100 mijë euro në mënyrë që të shlyente të gjitha borxhet.
A kishit humbur gjithçka financiarisht?
“Unë vura partneren time në telashe. Unë kisha dhimbje ndërgjegjeje ndaj fëmijëve të mi: situata ime ishte dramatike. Babai im më ka mësuar gjithmonë t’i paguaj të gjithë deri në qindarkën e fundit, për fat të keq kriza e shkaktuar nga Covid më shkatërroi”.
Doje t’i jepje fund?
“Kur u nisa për në Shqipëri, jo. Unë kërkova një shans të fundit: së pari në Shkodër dhe Tiranë duke u përpjekur të shisja produkte flokësh dhe një makinë me vlerë 100 mijë euro, pastaj shkova në Pukë”.
Edhe çfarë ndodhi?
“Unë kërkova një prift për tu rrëfyer dhe t’i jepja fund jetës. Kisha humbur shpresën. Prifti tha se mund të kishte një tjetër zgjidhje.”
Pra, ai ishte ai që propozoi të inskenoje vdekjen?
“Po dhe ai më ndihmoi. Por nuk është e vërtetë që ne i morëm eshtrat e njerëzve nga një varr. Makina duhej të ishte përplasur në shkëmb por nuk mund ta shtynim poshtë”.
Emri i priftit?
“Unë kurrë nuk do ta tregoj atë. Prifti më tha se mund të shkoja në një vend ku askush nuk do të më kërkonte. Kam qarë për 4 muaj.”
Po Vlora?
“Është e vërtetë, kam shkuar atje që më 7 maj. E dija se do të më duhej të përballesha 27 milje në detin e hapur në Giglio, pothuajse çmenduri, kështu që shkova të përgatitem në Vlorë.”
U ktheve në Itali më 12 shtator. Pse?
“Për thesarin. Mbërrita në Romë me autobusin e pelegrinëve. I mora paratë nga ATM -ja dhe shkova në Grosseto dhe më pas në Giglio. Të martën mora me qira gomonen dhe bëra udhëtimin për në Montecristo për në zonën e thesarit.”
Më duket si një histori ku ka shumë të fshehura. A është kështu?
“Absolutisht jo. Jam marrë me njerëz të besueshëm, ata kanë studiuar këtë operacion për 50 vjet.”
Dhe pse ajo zgjidhje?
“Ndoshta ata e kanë vënë re që unë isha i vetmi që mund të realizoja një plan të tillë: nuk kisha asgjë për të humbur. Ne mund të kishim shkuar në gjysmë të rrugës me thesarin.”
Shqipëria mund të marrë masa kundër jush për krimet e kryera. Jeni të shqetësuar?
“Po.”
Si do të veproni?
“Unë po përpiqem të rifilloj jetën normale mes vështirësive të shumta që padyshim i gjeta kur u ktheva. Nuk do të jem më sipërmarrës përsëri në Itali. Po mendoj për një shoqatë.
Por me çfarë parash?
“Karabinierët gjetën çelësat e garazhit që kisha marrë me qira në Porto Santo Stefano për të mbajtur thesarin. Ata kanë të gjitha videot dhe hartat e kontabilitetit. Unë kërkova ekspertin e numizmatikës. Ai tha është e pabesueshme ajo që gjetët. Më 23 shtator kishim një takim në një hotel në Arezzo. Por ata më kapën.”
Dhe me atë thesar çfarë do të bënit?
“Unë kisha një takim me një blerës ari në Firence”.
Pra, sipas historisë, diçka ende mungon …
“Ditën që kapën, karabinierët më panë në Cala Maestra, bëra sikur kisha mbaruar benzinë”.
Bazuar në këtë zbulim, çfarë keni ndërmend të bëni tani?
“Jam i bindur se më në fund do të gjej qetësi për jetën time dhe për familjen time”.
E gjitha duket përtej imagjinatës…
“Mënyra ime për të parë jetën ka qenë gjithmonë e ndryshme, përndryshe nuk do të kisha krijuar një ekip futbolli 10 vjet më parë, Longobarda, pa para, megjithatë, duke parashikuar atë që po ndodh tani…”
A ka lidhje me trafikun e drogës Shqipëri-Itali?
“Absolutisht jo. Ata që më njohin mirë e dinë se çfarë kam bërë në të kaluarën kundër përdorimit të drogës. Unë i kundërshtoj me forcë ata që ngritën hipoteza mbi këtë skenar”.