Nga pikëpamja materiale, gatimi i një veze brenda lëvozhgës së saj është më i ndërlikuar sesa mund të duket në fillim. Kuzhinierët sfidohen nga fakti se përbërësit e një veze: e verdha dhe e bardha, përbëhen nga proteina të ndryshme që denatyrohen dhe trashen në temperatura të ndryshme: 85 gradë Celsius për të bardhën dhe 65 gradë Celsius për të verdhën.
Gjithashtu problematike është se e verdha nuk mund të nxehet veçmas nga e bardha, nëse nuk ndahen dhe gatuhen në enë të ndryshme. Për shkak të kësaj, pjesa e jashtme e të verdhës të vezës shpesh zihet shumë, ndërsa brendësia mund të jetë më e lëngshme.
Në vitin 2002, kimisti francez Hervé This propozoi një zgjidhje alternative: gatimin e vezës në 65 gradë Celsius për të paktën një orë. Kjo metodë bën që e verdha e vezës të ketë një shije dhe cilësi të pashembullt, e gjithashtu e bardha nuk ngurtësohet plotësisht.
Qasja e re, e njohur si “gatimi periodik”, u frymëzua nga një teknikë e zhvilluar më parë për të krijuar shtresa brenda objekteve plastike, raportoi të enjten “The Guardian”.
Studentja Emilia Di Lorenzo modeloi matematikisht transferimin e energjisë përmes shtresave të ndryshme të një veze, plus dinamikën e tyre të gatimit, për të gjetur një metodë bazë.
Teknika përfshin alternimin e një veze midis një tigani me ujë të valë të mbajtur në 100 gradë Celsius dhe një tas të mbajtur në 30 gradë Celsius çdo dy minuta, për 32 minuta. Kështu temperatura e të verdhës së vezës nuk rritet kurrë mbi 65 gradë Celsius.
Sipas shkencëtarëve, alternimi i vezëve midis temperaturave të ndryshme mund të jetë mënyra e përsosur për t’i zier ato.